ประวัติและวิวัฒนาการของภาษาคอมพิวเตอร์

ใบความรู้ที่ 1

เรื่อง ประวัติและวิวัฒนาการของภาษาคอมพิวเตอร์

 

ประเภทของภาษาคอมพิวเตอร์

ภาษาคอมพิวเตอร์  (computer language)  หมายถึงสัญลักษณ์ที่ผู้คิดพัฒนาภาษากำหนดขึ้นมาเพื่อใช้แทนคำสั่งสื่อสารสั่งงานระหว่างมนุษย์กับเครื่องคอมพิวเตอร์และอุปกรณ์ต่อพ่วงอื่น ๆ                 โดยพัฒนาการของภาษาคอมพิวเตอร์มีจุดเริ่มต้นที่การเขียนคำสั่งด้วยรูปแบบเลขฐานสอง  ซึ่งพัฒนามาเป็นการใช้ข้อความภาษาอังกฤษเพื่อสั่งงานเครื่องในยุคปัจจุบัน  ดังนั้นหากพิจารณาจากรูปแบบการเขียนคำสั่งแล้ว  สามารถแบ่งประเภทของภาษาเครื่องคอมพิวเตอร์ได้  2 ประเภท ดังนี้

1. ภาษาระดับต่ำ (Low level language) มีสัญลักษณ์การใช้ชุดคำสั่งเป็นชุดของ ตัวเลขฐานสอง หรือใช้สัญลักษณ์อักษรเป็นภาษาอังกฤษ  ร่วมกับเลขฐานอื่น ๆ เพื่อใช้ในการสั่งงานคอมพิวเตอร์  ภาษาในยุคนี้มีความยากในการเขียนชุดคำสั่งงาน  บุคคลที่สามารถเขียนชุดคำสั่งควบคุมการทำงานของเครื่องคอมพิวเตอร์ในยุคแรก ๆ นั้นต้องเป็นผู้มีความรู้ความชำนาญในด้านของอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์เป็นพื้นฐาน สำหรับภาษาคอมพิวเตอร์ที่จัดเป็นประเภทระดับต่ำมี 2 ภาษา  คือ

1.1. ภาษาเครื่อง(Machine language ) เป็นภาษาเดียวที่ใช้งานในช่วงแรกที่เครื่องคอมพิวเตอร์  สั่งงานกำหนดเป็นชุดของเลขฐานสอง  คือมีเลขเฉพาะตัวเลข 0 และ 1  เท่านั้น  เป็นภาษาที่ขึ้นอยู่กับคอมพิวเตอร์ที่ใช้งาน  นั่นหมายถึง  หากมีการเปลี่ยนแปลงเครื่องคอมพิวเตอร์เพื่อประมวลผล  จะต้อง  มีการปรับรูปแบบการสั่งงานให้ตรงกับชนิดของเครื่องที่ใช้งานด้วย  ดังนั้น  ในช่วงแรกของการใช้เครื่องคอมพิวเตอร์ การใช้ภาษาเพื่อเขียนคำสั่งควบคุมงานเพื่อควบคุมงานจึงทำได้เฉพาะบุคคล แต่มีข้อดีของภาษาคือสามารถข้าถึงตัวเครื่องโดยตรงได้ โดยไม่ต้องผ่านการแปรรหัสเหมือนภาษาอื่นๆ  จึงสามารถดำเนินการประมวลผลได้อย่างรวดเร็ว

      1.2. ภาษาแอสแซมบลี  (Assembly/Symbolic  Language)  เรียกได้อีกอย่างหนึ่งว่า  ภาษาสัญลักษณ์  เป็นภาษาที่พัฒนาขึ้นมาใหม่ต่อจากภาษาเครื่อง  สืบเนื่องจากความยากในการเขียนชุดคำสั่งของเลขฐานสอง

2. ภาษาระดับสูง ภาษาระดับสูง (High level language) เป็นภาษาคอมพิวเตอร์ที่พัฒนาต่อเนื่องมาจากภาษาระดับต่ำ มีจุดประสงค์คือให้ผู้เขียนโปรแกรมสามารถเขียนคำสั่งงานควบคุมคอมพิวเตอร์ได้ง่ายขึ้น  เหตุที่เรียกว่าเป็นภาษาระดับสูง  เพราะมีการกำหนดการใช้คำสั่งเป็นรูปแบบของอักษรภาษาอังกฤษ  ที่ใกล้เคียงกับข้อความที่ใช้ในการสื่อสารกันอยู่แล้วในภาษามนุษย์  ภาษาระดับสูงมีผู้คิดค้นพัฒนาขึ้นมามากมายหลายภาษา  สาเหตุหนึ่งก็คือ  ความแตกต่างกันของระบบงานที่จะนำภาษาคอมพิวเตอร์ไปพัฒนาเป็นโปรแกรมระบบงาน  ที่ทำงานด้วยระบบคอมพิวเตอร์ตามต้องการ  ตัวอย่างของภาษาระดับสูงมีดังนี้

          2.1. ภาษาฟอร์แทรน( FORTAN)  เป็นภาษาที่พัฒนาขึ้นมา  โดยมีจุดประสงค์เพื่อการแก้ไขปัญหางานทางวิทยาศาสตร์  พัฒนาขึ้นมาโดยบริษัท  ไอบีเอ็ม  (IBM)

2.2.         ภาษาเบสิก  (BASIC) เป็นภาษาที่ใช้งานต่างๆ ได้อย่างกว้างขวาง ทั่งงานธุรกิจและงานอื่นๆ พัฒนาขึ้นมาใช้งานโดยสถาบันมาตรฐานแห่งชาติของสหรัฐอเมริกา (ANSI)

2.3.         ภาษาโคบอล (COBOL) เป็นภาษาที่เน้นคำสั่งงานทางด้านการฟอร์มรูปแบบรายงานเพื่อใช้ในงานทางธุรกิจ  ผู้พัฒนาภาษาโคบอลคือ สถาบันมาตรฐานแห่งชาติของสหรัฐอเมริกา ร่วมมือกับผู้ผลิตเครื่องคอมพิวเตอร์หลายบริษัท

2.4.         ภาษาปาสคาล  (Pascal) พัฒนาขึ้นมาใช้งานท่งด้านการคำนวณทั่วไป ทั้งงานทางวิทยาศาสตร์  ธุรกิจ  หรือวิศวกรรม  พัฒนาภาษาโดย Niklaus  Wirth แห่งสถาบันเทคโนโลยีของรัฐประเทศสวิสเซอร์แลนด์  ตั้งชื่อเพื่อเป็นเกียรติแก่  Blasise  Pascal

2.5.         ภาษาซี  (C)  พัฒนาขึ้นมาใช้งานด้านการคำนวณทั่วไป  ทั้งงานด้าน ทางวิทยาศาสตร์ ธุรกิจ หรือวิศวกรรม  พัฒนาโดย Dannis  Risstchie  ได้รับการสนับสนุนจาก บริษัท เอทีแอนด์ที นิยมใช้กันมากในระบบยูนิกช์

2.6. ภาษา  (Java)  เป็นภาษาที่พัฒนาโดยบริษัทชันไมโครซิสเต็มส์  มีจุดประสงค์ให้ภาษานี้สามารถทำงานได้กับระบบงานของเครื่องทุกชนิด  และใช้งานได้กับทุกระบบปฏิบัติการทำให้จาวา มีจุดเด่น          ที่เหนือกว่าภาษาอื่นๆ  ภาษาวาจาสามารถนำไปพัฒนาภาษาอื่นๆ  ระบบงานสำเร็จรูปอื่นๆ ได้ รวมทั้งนำไปประยุกต์กับอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์  ประเภทฝัง  เช่น  ในระบบโทรศัพท์ เป็นต้น